جراحی زیبایی بزرگ کردن پستان-قسمت دوم



جراحی زیبایی بزرگ کردن پستان-قسمت دوم

 

 

 

 

جراحی زیبایی بزرگ کردن پستان-قسمت اول

 

عمل جراحی جاگذاری پروتز چگونه انجام می شود؟

الف: اقدامات قبل از عمل

علاوه براین کلیات تعیین سایز و نوع پروتز از مهمترین موضوعاتی است که باید پیش از عمل مدنظر قرار گیرد. بجز این موارد، موضوعات دیگری نیز وجود دارند که در ادامه به آنها اشاره می شود.

ب: بیهوشی مورد استفاده و طول مدت عمل جراحی بزرگ کردن سینه کدامند؟

معمولا عمل جراحی بزرگ کردن سینه تحت  بیهوشی عمومی انجام می شود و بندرت لازم میشود که بیمار یکشب در بیمارستان بماند. انجام این عمل معمولا  یک ساعت به طول می انجامد.

 

ج: بهترین برش جراحی برای جاگذاری پروتز کدام است؟

به طورکلی 3 نوع برش جراحی برای جاگذاری پروتز وجود دارد که هریک، کاربردهای خاص خود را دارد و لازم است بجا و به درستی انتخاب گردند:

 

1- برش نیم دایره ای در دور هاله پستان

در این روش، برش پوستی در حدفاصل بین هاله و پوست پستان داده می شود. از طریق این برش، فضای مجازی پشت پستان یا پشت عضله مشخص شده و سپس فضای لازم برای جاگذاری پروتز ایجاد می شود.

 

از محاسن ویژه این روش این است که هیچ برش دیگری در هیچ محل دیگری از پستان داده نمی شود. خط برش بعد از ترمیم در حداقل ممکن خواهد بود. آنچه درخصوص اشکالات این روش گفته می شود، امکان ایجاد نقایصی برای شیردهی در آینده است که در درصدی از بیماران دیده می شود. در این روش مانند سایر برشهای دیگر، امکان جاگذاری پروتز در فضای پشت پستان و یا پشت عضله وجود دارد.

 

2- برش افقی در زیر چین زیرپستانی

در این روش برش پوستی در حدود یک سانتی متر بالای خط زیرپستانی داده می شود و از این طریق فضای مجازی پشت پستان یا پشت عضله مشخص می گردد و سایر اقدامات نظیر جاگذاری پروتز در روش فبل انجام می گیرد.

 

از محاسن این روش آسانتر بودن تکنیک انجام عمل جراحی و عدم وجود هرگونه برش در نمای روبرو و در وضعیت ایستاده است، اگرچه در وضعیت خوابیده این خط حدود 5-4 سانتی متری در زیر هردو پستان دیده خواهد شد. این خط معمولاً واضح تر از خطی که در روش اول توضیح داده شد، مشخص می گردد.

ذکر این نکته با تاکید بیشتر لازم است که با توجه به وضعیت قرارگیری پستان، این خط برش در وضعیت ایستاده دیده نمی شود و بنابراین بیماران از این نظر مشکل کمی دارند. در این روش هیچگونه آسیبی به شیردهی بیمار در آینده وارد نخواهد شد.

 

3- برش در ناحیه زیر بغل:

در این روش، برش جراحی در پوست ناحیه زیربغل انجام می شود. از طریق ایجاد یک تونل زیرپوستی به فضای زیر پستان دسترسی پیدا می شود. سپس پروتز را از این تونل عبور داده و در محل مورد نظر قرار می دهیم. آنچه در این روش اهمیت دارد این است که در این روش هیچگونه برشی در روی پستان داده نمی شود و آثاری از محل عمل روی پستان وجود ندارد. البته برای برخی از بیماران، برشی که در ناحیه زیربغل دیده می شود، ناخوشایندتر از برش های پستانی است چرا که این خط برش در فسمتی است که خارج از محدوده پوششی لباس های زیر می باشد.

 

از طرفی انجام این روش مشکل تر از سایر روش ها بوده و عوارض احتمالی بالاتری دارد. چنانچه جراح دقت کافی در انجام این عمل نداشته باشد، حتی عوارضی مثل ورم دست می تواند ایجاد شود که عارضه ای مهم بوده و به سختی قابل درمان است.

 

4- سایر روشها

اخیراً گزارشهایی از جاگذاری پروتز با استفاده از برشهای جراحی در سایر نقاط مثل دور ناف گردیده است که محاسن و اشکالات مخصوص به خود را دارد. ولی به هرحال بجز در موارد بسیار خاص، استفاده از این روش توصیه نمی شود. جاگذاری پروتز از طریق جراحی لاپاروسکوپی نیز در موارد بسیار کمی مطرح شده است ولی با توجه به مشکلات این روش در جاگذاری پروتز، انجام این روش به صورت عمومی درنیامده است.

 

درمجموع توجه به دونکته ضروری است. اول اینکه؛ جای محل برش در هرصورت تا مدتها بعد از عمل باقی خواهد بود. البته میزان مشخص بودن محل برش در افراد مختلف می تواند بسیار متفاوت باشد.

 

در برخی از بانوان با گذشت زمان، محل برش کاملاً ترمیم شده و نمای زخم باقیمانده بصورت یک خط بسیار نازک و همرنگ با پوست اصلی بیمار خواهد بود. درحالیکه در برخی دیگر محل زخم، قرمز، متورم و پهن خواهد ماند. اگرچه این حالت نادر است، ولی پیش بینی این موضوع که محل زخم در کدام بیمار بسیار کم و غیرقابل دیدن بوده و یا قرمز و آزاردهنده باشد، امکان پذیر نیست.

 

وجود سابقه قبلی از اسکارهای عمل جراحیِ بد و قرمز، زنگ خطری برای ایجاد مجدد این حالت است. البته عکس این حالت صحیح نیست. یعنی اگر بیمار از محلهای عمل قبلی خود راضی است و مشکل جدی در این محلها وجود ندارد، الزاماً به این معنی نیست که در محل جدید جراحی نیز حتماً محل عمل مشخص نخواهد بود. اگرچه در این موارد احتمال بروز محل جراحیِ بد، بسیار کمتر می شود.

 

نکته دوم این است که محل برش معمولاً با توجه به نظر جراح (اینکه چه نوع برشی مقدور است) و نظر شما (اینکه محل برش اگر کجا باشد شما راحت ترید) انتخاب می شود. ممکن است شما از وجود محل برش در ناحیه زیربغل بیشتر ناراحت باشید تا برش زیر پستان.

 

این موضوع کاملاً به شما بستگی دارد. شما پیشنهاد خود را به جراح ارائه دهید، چنانچه از نظر تکنیکی برش پیشنهاد شده شما مقدور باشد، جراح نیز نظر شما را مورد توجه قرار خواهد داد.

 

سوالات شایعی که برای بیماران پیش میآید.

 

1. آیا این عمل دردناک است؟

درد در طی عمل جراحی بزرگ کردن سینه تا حدی وجود دارد. پیش بینی اینکه شما پس از عمل چقدر درد خواهید داشت بسیار مشکل است. در حالی که بعضی افرادا این فرایند را دردناک  می دانند، برخی دیگر درد بسیار کمی را بعد از عمل جراحی گزارش می کنند.  مکان قرار دادن پروتز سینه نیز در میزان درد اهمیت دارد.

 

چانچه پروتز در پشت ماهیچه ی سینه ای قرار داده شود درد بیشتر است چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود.  بیشتر زنان میزان متوسطی از درد در پنج روز اول دارند که با مسکن قابل کنترل خواهد بود.

 

2. روزهای ابتدایی پس از عمل چگونه سپری می‌شوند؟

پستان‌ها تا حدودی ورم کرده و ممکن است حتی کبود شوند. این حالت معمولا دوتا سه هفته بعد از بین می رود. گاهی اوقات ورم دو سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت عادی است و به مرور زمان بر طرف می شود اگرچه اگر تفاوت زیادی بین دو پستان وجود داشت، باید حتما با پزشک  تماس بگیرید.

 

بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است.در طی دو ماه اول بعد از عمل که پروتز کم کم پائین می‌آید و جای خود را پیدا می‌کند اصلاح خواهد شد . گاهی پروتز در یک طرف سریعتر از طرف دیگر پائین می‌آید. در این موارد نگران نشوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد.

 

بدنبال عمل جراحی شما باید از لباس زیر (سوتین) مناسب استفاده کنید که در زیر آن کش پهنی وجود دارد. لازم است که به مدت دو هفته محل عمل را خشک نگه دارید. بعد از دو روز پانسمان شما برداشته خواهد شد و زخم بررسی و باز بینی شده و کمی تمیز می شود. اکثرا بخیه‌ای برای کشیدن وجود ندارد چون در این عمل از بخیه های جذب شدنی استفاده می‌شود.

 

3. چه مدت طول می کشد تا بیمار بتواند به فعالیت های عادی باز گردد؟

بیمارمیتواند به آرامی راه برود و کارهای سبک را از روز بعد از عمل انجام دهد. بهتر است در 7 تا 10 روز اول، از انجام هر گونه کارهای سنگین یا بلند کردن اجسام اجتباب کند.

 

بر حسب نوع شغلی که بیمار دارد بسیاری از زنان بعد از این مدت کوتاه می‌توانند به سر کار خود بر گردند. معمولا او می تواند تمرینات سبک دست و پا ها را بعد از سه هفته شروع کند ولی بهتر است حرکات ورزشی بازوها وشانه ها و شنا کردن را بعد از 6 هفته شروع کند.

 

توجه کنید که وقتی تمرین و ورزش می‌کنید از سینه بند ورزشی مناسب استفاده نمایید.رانندگی کردن بعد از یک هفته مجاز است. فعالیت جنسی بعد از حدود 4 هفته  میتواند شروع شود؛ اگرچه در این مرحله هم فقط لمس آرام سینه ها توصیه میشود.

 

4. آیا حس نوک پستان تغییر می‌کند؟

در تعدادی از بیماران، حس نوک پستان دچار تغییراتی می شود که این موارد می تواند شامل کم حسی، پرحسی و حساسیت نوک پستان و یا بی حسی کامل باشد. توجه داشته باشید که در اغلب موارد، این تغییرات حس، موقتی بوده و پس از مدتی بهبود می یابد. البته این زمان می تواند متغیر بوده و حتی تا 2 سال طول بکشد.

 

5. آیا این عمل بزرگ کردن سینه اشکالی در شیردهی و حاملگی ایجاد می‌کند؟

چنانچه عمل جراحی از طریق برش زیرپستان یا زیر بغل انجام شود، هیچ مشکلی برای شیردهی ایجاد نمی شود. تنها در مواردی که برش جراحی دور هال? پستان باشد، احتمال بروز اشکالاتی در شیردهی وجود دارد.

 

از نظر امکان انجام بارداری پس از جاگذاری پروتز باید گفت که انجام بارداری پس از عمل جراحی پروتز اشکالی برای بیمار ایجاد نمی کند. تنها موضوعی که باعث نگرانی بسیاری از بیماران  می شود این است که بارداری باعث افزایش و تورم بافت شیرساز پستان می شود.

 

اگرچه این حالت پس از اتمام شیردهی برطرف می شود، ولی کشیدگی پوست و درحقیقت بزرگ شدن پوست، ممکن است باقیمانده وباعث شود که پروتز پائین تر از حد معمول قرار گیرد و به نظر برسد که افتادگی تشدید شده است. شاید بتوان گفت که اگر پروتز پستانی در زنانی که قصد باردار شدن در آینده را دارند در زیر عضله جاگذاری شود، این حالت کمتر اتفاق می افتد ولی بهرحال تغییر شکل ظاهری پستان پس از بارداری می تواند باعث نارضایتی بیمار از افتادگی پستان گردد.

 

6. بعد از عمل باید چه نوع عوارضی را انتظار داسته باشم؟

عوارض عمل جاگذاری پروتز عموماً کم و قابل چشم پوشی است ولی همانگونه که قبلاً نیز اشاره گردید، این عمل نیز مانند تمام اعمال جراحی دیگر می تواند عوارضی بدنبال داشته باشد. بدنبال این جراحی، دو دسته از عوارض می توانند برای بیمار ایجاد شوند:

 

دسته اول از عوارض، عوارضی هستند که بصورت عمومی می توانند در تمام اعمال جراحی ایجاد شوند. خونریزی، عفونت زخم، عوارض بیهوشی و ... جزء شاخص ترین مثالها در این خصوص می باشند. اگرچه این عوارض در عمل جراحی پروتزگذاری بسیار نادرمی باشند، ولی بهرحال احتمال ناچیزی از وقوع دارند.

 

دسته دوم از عوارض، آندسته از عوارضی هستند که بصورت اختصاصی در این عمل امکان ایجاد شدن دارند. بعنوان مثال بیماری که پروتز برای وی گذاشته می شود، در معرض ایجاد عفونت پروتز است. این عارضه بویژه با درمانهای پیشگیرانه آنتی بیوتیکی بسیار نادر است و احتمال ایجاد آن بسیار بسیار کم است. مثال دیگر در همین موارد، ایجاد کپسول دور پروتز است.

 

درحقیقت گاهی سیستم دفاعی بدن فرد، در درازمدت، پروتز را بعنوان یک جسم خارجی درنظر گرفته و به آن حمله می کند. در این حالت کپسولی دور پروتز ایجاد شده و التهاب آن باعث کشش و کوچک شدن فضا و سفتی و تغییر شکل پستان می شود. اگرچه این حالت نیز قابل درمان بوسیله داروها و یا جراحی دیگری است ولی بهرحال این عارضه از مواردی است که آزاردهنده می باشد.

 

پیش بینی اینکه این حالت در کدام بیمار ایجاد می شود، بسیار مشکل است. این نکته تائید می شود که وجود کپسول به خودی خود یک موضوع طبیعی است. بلکه منقبض شدن آن باعث بروز این عارضه و بدشکلی پستان می شود. این عارضه در موارد بکارگیری پروتزهای قدیمی شایعتر بود و امروزه با تغییر ساخت پروتزها، این عارضه به مراتب کمتر شده است. به طوریکه بروز این عارضه از حدود30 درصد به حدود 5 درصد رسیده است.

 

دلیل ایجاد انقباض کپسولی کاملا مشخص نیست اما به نظر می رسد که چند عامل باشد. مهم است تشخیص داده شود که درجات مختلفی از انقباض وجود دارد و بیشتر مواقع تنها میزان کم و ملایمی ایجاد می شود. اگر چه در تعداد بسیار کمی از آن ها هم ممکن است این سفت شدگی آنقدر شدید باشد که برای آن ها ایجاد مزاحمت و اذیت کند، حتی ممکن است که دردناک شده و ممکن است باعث انحراف سینه از حالت عادی شود. این حالت ممکن است در یکی یا در هر دو سینه رخ دهد و در هر طرف میزان سفت شدگی  متفاوت باشد.

این حالت ممکن است در هر زمانی رخ دهد حتی سال ها بعد از عمل، اگرچه بیشترین احتمال رخ دادن آن در سه سال اول بعد از عمل جراحی می باشد. متأسفانه در حال حاضردر صورتی که انقباض کپسولی رخ دهد هیچ راه مؤثری برای جلوگیری از ایجاد انقباض کپسولی  وجود ندارد.