وظایف جنسی همسران از نظر اسلام چیست

وظایف جنسی همسران

اهمیت آمیزش با همسران در بیان معصومین (علیهم السلام)

پیامبر اکرم صلی الله علیه واله فرمود: «گروهی را چه شده که چیز‌های پاک را بر خود حرام می‌کنند؟ بدانید که من، شب‌ها می‌خوابم، آمیزش جنسی با همسر دارم و در روز غذا می‌خورم. پس کسی که از سنت من روی‌گردان باشد از من نیست».

روای گوید: شنیدم امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: رسول خدا صلی‌الله علیه و آله روزی وارد منزل ام سلمه شد و بوی خوشی به مشامش رسید. فرمود: آیا «حولاء» اسم زنی است، پیش شما آمده؟ گفت: آری او از شوهرش شکایت دارد.

در همین هنگام حولاء نزد پیامبر صلی‌الله علیه و آله آمد و پیامبر به او فرمود: بیشتر توضیح بده. عرض کرد: هر آنچه که خوش بو کننده باشده باشد استفاده می‌کنم اما او باز هم از من روی گردان است.

حضرت فرمود: اگر شوهرت می‌دانست که با توجه به تو چه عائدش می‌شود از تو روی برنمی‌گرداند. حولاء گفت: چه چیزی با اقبال بر من عائد او می‌شود؟ حضرت فرمود: وقتی او به تو توجه می‌کند، دو فرشته در کنار او پهلو می‌گیرند و او مانند کسی می‌شود که در راه خدا شمشیر کشیده و وقتی آمیزش جنسی دارد، گناهانش مانند برگ‌های درخت می‌ریزد و وقتی غسل می‌کند گناهانش از او کنده شده است. [روایاتی که به استحباب آمیزش جنسی همسر اشاره دارد علاوه بر زمینه‌سازی عفت مرد، از جانبی به نیاز جنسی زن توجه داده است و از جانبی دیگر زمینه عفت عمومی را در اجتماع فراهم می‌آورد. زیرا  آثار ارضاء نیاز جنسی منحصر به کانون خانواده نمی‌شود].

روای گوید: از امام موسی کاظم علیه‌السلام در مورد مردی که با همسرش به سفر رفته و آب پیدا نکرده سوال کردم که آیا جایز است آمیزش جنسی داشته باشد؟ آن حضرت فرمود: «خوشایند نیست که این کار را انجام دهد مگر اینکه نیاز جنسی بسیار داشته باشد، یا بر خودش بترسد که مبادا به حرام بیافتد. گفتم: مطلوبش لذت است. فرمود: این لذت بردن حلال است. به درستی که از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده، اباذر در مورد همین موضوع از آن حضرت سوال کرد و گفت: یا رسول الله (صلی‌الله علیه و آله) آیا برای این عمل اجر داده می‌شوم؟ حضرت فرمود: همان طور که وقتی حرامی را مرتکب شوی مجازات می‌شوی، پس همین طور وقتی حلالی به جا آوری اجر داده می‌شوی. آری، زمانی که برخودت بترسی از اینکه مرتکب حرامی شوی و حلالی را به جا آوری، اجر داده خواهی شد».

با آمیزش حلال از وسوسه شیطان پرهیز کنید

حضرت علی علیه‌السلام فرمود: هر گاه از زنی خوشتان آمد نزد همسر خود بروید (و با او رابطه زناشویی برقرار کنید) زیرا همسر شما هم مثل اوست و برای شیطان در قلب خود راهی قرار ندهید؛ تا اینکه آن زن از خاطر شما برود». پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمود: «ای مردم، همانا نگاه حرام از شیطان است. هر که به زنی نگاهی هوس آلود و حرام انداخت باید نزد همسر خود برود» (بدین گونه نیاز خود را با همسر قانونی خویش برآورده سازد و نسبت به او وفادار باشد).

امام صادق علیه السلام فرمود: «سه امر از امور بنده مؤمن است که مورد محاسبه و بازخواست قرار نمی‌گیرد: ۱ـ غذایی که می‌خورد ۲ـ لباسی که می‌پوشد ۳ـ زن صالحی که یاور شوهراست و شوهر با آن زن عفت خویش را حفظ می‌کند پیامبر اکرم صلی الله علیه واله فرمود: «جایز نیست شب بیداری مگر در مورد سه کس: ۱ـ کسی که متهجد به قرآن است (شب را با تلاوت و تدبر در قرآن بیدار است) ۲- کسی که در طلب علم است ۳ ـ عروسی که به خانه شوهرش می‌رود».

امام باقر علیه‌السلام فرمود: «نشاط مومن در سه چیز است: رابطه جنسی با همسر، شوخی با برادران دینی، نماز شب امام رضا علیه السلام فرمود: اعمال مستحب روز جمعه، هفت چیز است که یک مورد آن عبارت است از آمیزش جنسی با همسر» .

حضرت علی علیه السلام فرمود: «مستحب است که مسلمان شب اول ماه رمضان با همسر خود آمیزش جنسی داشته باشد. زیرا که خداوند می‌فرماید: «در شب روزه، برای شما، رفث با همسرانتان حلال شمرده شده است» و رفث به معنای آمیزش جنسی است» .

« حنظله بن ابی عامر شبی عروسی کرد که صبح آن شب، جنگ احد بود.  لذا (حنظله) نزد همسرش ماند تا صبح شد و او با حالت جنابت در جنگ حاضر شد و به شهادت نائل گشت. رسول خدا صلی الله علیه واله فرمود: دیدم که ملائکه حنظله را با باران بین آسمان و زمین غسل می‌دهند. پس او «‌غسیل الملائکه» نامیده شد» .

حضرت علی علیه السلام فرمود: «هر گاه یکی از شما در بدنش احساس بیماری کرد و حرارتش بالا رفت، باید به بستر پناه برد. از امام باقر علیه‌السلام سئوال شد: ای پسر رسول خدا، مقصود از بستر چیست؟ فرمود بستر زن (همسر) و ارتباط جنسی با اوست که سبب سکون و آرامش می‌شود.

امام صادق علیه‌السلام در حدیثی طولانی فرمود: چیز مباحی نزد خداوند محبوب‌تر از ازدواج (آمیزش) نیست، پس هنگامی که مومن از حلال خودش غسل (جنابت) کند ابلیس گریان گردد و گوید:‌ ای وای! این بنده، پروردگارش را اطاعت کرد و خدا گناهش را آمرزید .

عثمان مظعون نزد پیامبر خدا صلی الله علیه واله آمد و گفت ای پیامبر خدا، تصمیم گرفتم که خوله (همسر عثمان بن مظعون) را بر خودم حرام کنم، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: ای عثمان، این کار را نکن زیرا بنده‌ مومن هنگامی که دست همسرش را بگیرد خداوند برایش ده حسنه می‌نویسد و ده سیئه را محو می‌کند، و اگر او را ببوسد خداوند برایش صد حسنه می‌نوسد و صد سیئه را محود می‌کند، و اگر با او آمیزش کند خداوند برایش هزار حسنه می‌نویسد و هزار سیئه را محو می‌کند و فرشتگان بر آن دو حاضر می‌شوند، برایشان حسنه‌ای می‌نویسد و سیئه‌ای رامحو می‌کند، و اگر آن (غسل کردن) در شب سردی باشد خداوند عزوجل به فرشتگان می‌فرماید: به این دو بنده من بنگرید، در این شب سرد غسل کردند (در حالی که) دانستند که همانا من پروردگار آنها هستم، شما را گواه می‌گیرم به درستی آن دو را آمرزیدم، و اگر برای آنها (در آمیزش) فرزندی به وجود آید در بهشت برای آن دو خدمتکاری خصوصی می‌شود سپس پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله با دستش بر سینه عثمان زد و گفت: ای عثمان از سنت من روی مگردان، زیرا کسی که از سنت من روی گرداند در روز قیامت فرشتگان از او روی گردانند و صورتش از حوض من برمی‌گردد.

به امام باقر علیه‌السلام گفته شد: چرا مومن گاهی حریص‌ترین است؟ امام علیه السلام فرمود: زیرا روزی را از جای حلالش به دست می‌آورد و جایگاه طلب حلال سخت است و او دوست نمی‌دارد که آن را از دست بدهد و به خاطر آنکه به شدت می‌داند چقدر به دست آوردنش سخت است و اگر او جانش را ببخشد آن را جز در جای خودش نمی‌گذارد. به آن حضرت گفته شد: پس چرا مومن گاهی کثرت آمیزش دارد؟ فرمود: برای آنکه از روابط جنسی‌ای که بر او حلال نیست خود را حفظ کند. شهوتش او را به این چنین و آن چنان متمایل نمی‌سازد و هنگامی که به حلال دست بیاید به آن اکتفا می‌کند و از غیر آن بی نیازی می‌جوید. در رساله حضرت علی علیه السلام در مورد قرآن و تفسیر آن امده، درباره عصمت انبیاء و اوصیاء … اگر انبیاء و اوصیاء شهوت نداشتند غذا نمی‌خوردند در نتیجه جسم آنها ناتوان شده قادر برانجام تکالیف خود نبودند و نیز ازدواج نمی‌کردند، در نتیجه نسلی از آنان باقی نمی‌ماند نه فرزندی و نه آنچه در حکم فرزند است (نوادگان) پس شهوت سبب می‌گردد این امور واقع شود. انبیاء و اوصیاء از آنچه که از دیگران به واسطه شهوات پست سر می‌زند معصوم‌اند.

امیرالمومنان علیه السلام فرمود: هر کس بقا را بخواهد، هر چند جاودانگی وجود ندارد… پس باید آمیزش جنسی با زنان را کم کند.

از امیرالمؤمنان علی السلام درباره آمیزش جنسی سئوال شد. آن حضرت فرمود: از بین رفتن شرم و حیا است و عورت‌هایی است که جمع می‌شوند. شبیه‌ترین چیز است به حماقت، زیاده روی در آن باعث ضعف و شکستگی است و محروم ماندن از آن (باعث) پشیمانی است. ثمره حلال آن فرزندی است (که)‌ اگر زنده بماند شیفته سازد (بفرمایید) و اگر بمیرد اندوه آورد.

امام صادق علیه السلام فرمود: نباید مرد با زنش وکنیزش آمیزش کند (در حالی که) در خانه کودکی هست، زیرا همانا آن (آمیزش در حضور کودک) از چیز‌هایی است که در آینده باعث زنا می‌شود.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: نزدیکی مرد با زن شتابزدگی را از بین می‌برد.

وظایف جنسی زنان

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمود: «بهترین زنان شما خانمی است که اگر با شوهرش باشد، لباس حیا از تن برمی‌کند».

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه واله فرمود: خدا «مماطله‌گر» را لعنت کند؛ یعنی زنی که شوهر به بسترش خواند، او گوید، «کمی بعد» تا مرد خوابش ببرد.

امام صادق علیه السلام‌ فرمود: «زنی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمده پرسید: ای رسول خدا حق شوهر بر زن چیست؟ آن حضرت فرمود: آنکه خود را به بهترین عطری که در اختیار دارد خوشبو سازد، زیباترین لباس خود را بپوشد، به بهترین وجه خود را بیاراید، و هر صبح و شام خود را بر شوهر عرضه کند» .

امام باقر علیه‌السلام فرمود: همانا خداوند عزوجل شهوت را ده جزء آفریده نه تای آن، در مردان است ویکی در زنان .

 از امام صادق علیه‌السلام در مورد معنای سخن خداوند عزو جل [«اولا مستم النساء …» یا زنان را لمس کردید…] آن حضرت فرمود: مقصود همان آمیزش است ولیکن خداوند پرده پوش است و پرده پوشی را دوست می‌دارد پس مانند شما که نام می‌برید نام نمی‌برد.

پیامبر خدا صلی‌الله علیه واله به زنان فرمود: نمازتان را طولانی نکنید برای اینکه همسرانتان را از آمیزش جنسی با خودتان باز دارید.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: همانا زنی برای حاجتی نزد پیامبر خدا صلی الله علیه واله آمد پیامبر صلی الله علیه واله به او فرمود: شاید تو از مسوفات هستی؟ زن گفت: ای پیامبر خدا، مسوفات چسیت؟ (پیامبر) فرمود: زنی که همسرش او را برای نیازش (جنسی) دعوت می‌کند ولی او (زن) دائماً آن را عقب می‌اندازد تا این که همسرش را چرت می‌گیرد و می‌خوابد پس فرشتگان دائماً او را لعنت می‌کنند تا شوهرش از خواب بیدار شود.

حقوق جنسی زنان

برای کسانی که سوگند می‌خورند که با زنان خویش نیامیزند، چهار ماه مهلت است. پس اگر باز آیند خدا آمرزنده و مهربان است. خدا سخن زنی که درباره شوهرش با تو به مجادله آمده است و به خدا شکوه می‌کند شنید و خدا گفت و گوی شما را می‌شنود … از میان شما کسانی که زنانشان را ظهار می‌کنند (گویند تو مانند مادر من هستی و آمیزش جنسی با تو بر من حرام است) بدانند که زنانشان مادرانشان نشوند … آنهایی که زنانشان را ظهار می‌کنند، آنگاه از آنچه گفته‌اند پشیمان می‌شوند، پیش ازآنکه با یکدیگر آمیزش کنند باید بنده‌ای را آزاد کنند …. اینها حدود خداست … [این حکم بیان شده است تا مردان، همسران خود را از لذت جنسی محروم نسازند]‌ خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «نباید مادر در نگهداری فرزند به زحمت و ضرر بیافتد و پدر نیز نباید برای کودک متضرر شود».

امام صادق علیه‌السلام در تفسیر آیه مزبور فرمود: «بر مرد جایز نیست که از آمیزش با زن امتناع کند، به این دلیل که او فرزند شیرخوار دارد و به این گونه به او ضرر رساند و بگوید: چون می‌ترسم که حامله شوی در حال بارداری مجبور به شیر داردن به فرزندمان شوی، لذا با تو نزدیکی نمی‌کنم. همچنین بر زن جایر نیست که مانع آمیزش جنسی همسرش شود و بگوید: من می‌ترسم که حامله شوم و به ناچار در دوران حاملگی به فرزندمان شیر دهم. این ترک آمیزش هم برای زن و هم برای مرد ضرر دارد» .

از امام صادق علیه‌السلام در مورد تفسیر این کلام خدا که می‌فرماید: «زن به جهت فرزندش و نیز مرد به خاطر فرزندش نباید متضرر شود» سوال شد. آن حضرت فرمود: «گاه زنی میل به آمیزش با شوهرش دارد ولی شوهر می‌گوید: می‌ترسم که باردار شوی و من سبب مرگ فرزندم بشوم. در نتیجه تقاضای زن را نپذیرفته، با او آمیزش نمی‌کند. خداوند عزوجل در این آیه، قرآن، مردان را از این عمل باز داشته، می‌فرماید: «مردان حق ندارند به زنان ضرر برسانند و زنان نیز به خاطر بچه نباید مانع آمیزش شوهر خود شده، به او ضرر برسانند».

امام صادق علیه السلام فرمود: سلمان گفت: از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: هر مردی که زنی داشته باشد و خواهش‌های جنسی او را به جا نیاورد و یا او را به کسی که خواهش‌های جنسی او را برآورده می‌کند،‌ تزویج نکند، سپس زن به گناه مبتلا شود، برای آن مرد نیز مانند همان گناه حساب می‌شود» .

امام صادق علیه السلام فرمود: «هر مردی که چند همسر بگیرد و با برخی از آنها آمیزش جنسی نداشته باشد، آن گاه یکی از انها مرتکب زنا شود، گناه آن زن با شوهر است» راوی گوید: «آن گاه که پیری به سراغ امام سجاد علیه السلام آمد و توانایی جنسی آن حضرت تقلیل یافت. حضرت به زنان منزل خود فرمود: هر یک از ما که قصد ازدواج با مرد دیگری را دارد، من او را به ازدواج مردی دیگر در آورم… و یا اگر می‌خواهید شما را آزاد سازم. اگر یکی از آنان می‌گفت: نه ما با تو زندگی را ادامه می‌دهیم، آن حضرت سه بار می‌فرمود: خدایا گواه باش. و اگر آن زن سکوت می‌کرد آن حضرت به زنان دیگر می‌فرمود: از او بپرسید چه می‌خواهد؟‌ آنگاه مطابق خواسته او عمل می‌کرد» .

امام صادق علیه السلام فرمود: «همانا پرداخت مهریه بر مرد واجب گردیده و بر زن واجب نگردیده است، گر چه کار هر دو یکی است. زیرا مرد هنگامی که نیازش را از زن برآورده می‌کند دیگر آمیزش جنسی را ادامه نمی‌دهد (نمی‌تواند ادامه بدهد) و منتظر رفع نیاز جنسی زن نمی‌شود، بنابراین مهریه فقط به گردن مرد است بدون اینکه بر ذمه زن باشد» امام رضا علیه السلام فرمود: «… خداوند می‌داند نهایت صبر زن در نزدیکی نکردن با او چهار ماه است و از این جهت امیزش چهار ماه یک بار را بر مرد واجب کرده است».

از امام رضا علیه السلام سئوال شد:‌ مردی داغ دار ومصیبت‌زده، بدون آنکه قصد اضرار به همسر جوان خود را داشته باشد، ماه‌ها و بلکه یک سال است که با همسر خود آمیزش جنسی نداشته است. آیا او گناه کار است؟‌ آن حضرت فرمود: «این مرد اگر بیشتر از چهار ماه با زن خود آمیزش نکند گناه‌کار است و مرتکب حرام شده است. (در روایتی دیگر در ادامه حدیث بیان شده) مگر آنکه زن به شوهرش اجازه بدهد» .

امام صادق علیه السلام فرمود: « ایلاء به معنای این است که مرد برای زنش قسم بخورد که با او نزدیکی نکند. پس زن اگر به نزدیکی نکردن مرد صبر کرد که صبر کرد و اگر دعوای خود را پیش امام ببرند، امام تاچهار ماه مهلت می‌دهد. بعد از آن،  امام  به او امر می‌کند، یا مرد با همسر خود آمیزش جنسی می‌کند و یا آنها را طلاق می‌دهد».

امام صادق علیه السلام فرمود: «هر مردی که همسرش را ایلاء کند به اینکه بگوید: «به خدا سوگند دیگر با تو نزدیکی نمی‌کنم» و بگوید: «به خدا سوگند حتماً بر تو خشم خواهم کرد» آن گاه بر او خشمگین شود و «‌حتماً‌ تو را اذیت خواهم کرد» آنگاه او را ترک کند و با او همبستر نشود، پس حاکم شرع چهار ماه شوهر را مهلت می‌دهد که یا ایلاء را برگرداند و با زن نزدیکی کند ویا زن را طلاق دهد. پس اگر از ایلاء منصرف شد و برگشت، که برگشت؛‌ منجر به مصالحه بین آن دو می‌شود و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است و اگر برنگشت، حاکم او را بر طلاق دادن زن مجبور می‌کند و البته طلاق اجباری در صورتی پیاده می‌شود مرد از طلاق دادن خودداری کند و الا اگر خودش تصمیم بر طلاق بگیرد زوجه مطلقه می‌شود».

راوی گوید: از امام رضا علیه السلام پرسیدم:‌ چرا عده زن مطلقه سه حیض یا سه ماه می‌باشد و عده زنی که شوهرش فوت کرده چهار ماه و ده روز است؟ حضرت فرمود: «عده زن مطلقه سه حیض یا سه ماه است، به خاطر اینکه از عدم بارداری زن اطمینان حاصل شود. اما در مورد زنی که همسرش فوت کرده، باید گفت که خداوند متعال برای زنان شرطی قرار داده که نه تنها با این شرط حق زنان پایمال نمی‌شود بلکه حتی با شروطی که بر عهده آنها گذاشته می‌شود نیز حقشان پایمال نخواهد شد. اما آنچه برای آنها شرط قرار داده شده عبارت است از اینکه: در ایلاء خداوند مهلت را برای زن چهار ماه قرار داده است چون شارع خود می‌داند که نهایت میزان صبر یک زن در ترک آمیزش چهار ماه است. لذا می‌فرماید: برای کسانی که زنانشان را ایلاء می‌کنند،۱ حداکثر چهار ماه مهلت می‌دهند. پس شایسته نیست که مرد بیش از چهار ماه همسر خود را در انتظار بگذارد، چون چهار ماه غایت صبر زن در قبال مرد است. اما شرطی که بر عهده آنها گذاشته می‌شود این است که خداوند می‌فرماید: عده‌ زنی که همسرش فوت کرده چهار ماه و ده روز است. یعنی اگر شوهر زنی به علتی فوت کند، بر آن زن واجب است به همان میزانی که اگر در زمان حیات زوج مورد ایلاء قرار می‌گرفت صبر می‌کرد، انتظار بکشد و این هم باز با در نظر گرفتن این مسئله است که نهایت میزان صبر زن در ترک آمیزش چهار ماه است، شروطی به نفع او و شروطی را بر عهده او قرار داده‌اند» روای گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم: به چه دلیل عده طلاق سه ماه است و عده وفات چهار ماه و ده روز؟ امام علیه السلام فرمود: به خاطر آنکه هیجان زن مطلقه در سه ماه آرام می‌شود، ولی هیجان زنی که شوهرش فوت کرده آرام نمی‌شود مگر بعد از چهار ماه و ده روز».

امام باقر علیه السلام فرمود: «زن مسلمانی خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله آمده و گفت: فلانی همسر من است که در طول زندگی با یک رنگ و یک رو بوده‌ام و در امور دنیا و آخرتش یار و یاورش بودم. در رفتار با من مرتکب زشتی نشده تا من شکایتش را به شما کنم. حضرت فرمود: پس می‌خواهی از چه شکایت کنی؟ گفت او مرا ظهار کرده و گفته تو برای من همچون مادرم هستی و از نظر برقراری روابط جنسی بر من حرامی و بعد مرا از منزلم بیرون کرده است به مشکلم رسیدگی کنید. حضرت فرمود: آیه‌ای در این زمینه بر من نازل نشده تا بین تو و همسرت به آن آیه حکم کنم و می‌ترسم از اینکه از جانب خود قضاوت کنم. زن شروع به گریستن کرد و از مشکلش به خدا و حضرت شکایت کرد و سپس بازگشت. (امام باقر علیه السلام ادامه دادند که) خداوند در مورد آن زن که در ارتباط با همسرش به حضرت شکوه کرده بود، این آیه را در قرآن نازل کرد و فرمود: «به نام خداوند بخشنده مهربان. خداوند سخن آن زن را درباره شوهرش که با او به مجادله برخاسته و او شکوه به خدا برده بود، محققاً شنید و گفت و گو‌های شما را هم می‌شنود» تا آنجا که باز در قسمت دیگر فرمود: «این مردم به عادت زمان جاهلیت سخن باطل و نادرست می‌گویند و خدا را عفو و بخشش بسیار است» امام باقر علیه‌السلام می‌‌فرماید: حضرت از زن تقاضا کرد تا همسرش را نزد او بیاورد. آن زن نیز چنین کرد. حضرت به همسر او فرمود: آیا تو به زنت چنین گفته‌ای که تو همچون مادرم نسبت به من حرام هستی؟ مرد گفت: بله حضرت فرمود: خداوند راجع به تو و همسرت آیه‌ای نازل فرمود به این مضمون: ‌«‌آنان که زنان خود را ظهار کنند، آنها مادران حقیقی شوهرانشان نخواهند شد، بلکه مادر آنها جز آنکه آنها را زاییده، نیست و این مردم به عادت ناپسند دوران جاهلیت سخن باطل و نادرست می‌گویند و خداوند را عفو و بخشش بسیار است» سپس فرمود: خداوند همسرت را به تو باز گرداند و با اینکه تو کلام نا پسند و ظالمانه‌ای به کار بردی، اما خداوند گناهت را بخشید. سعی کن دیگر تکرار نکنی. امام باقر علیه‌السلام ادامه دادند که مرد از آنچه همسرش گفته بود پشیمان شد و خداوند این عمل را برای مومنین پس از او نیز زشت می‌دارد و می‌فرماید: «کسانی که زنان خود را ظهار می‌کنند، پس از آنچه گفتند برگردند» حضرت در تفسیر این آیه می‌فرماید: «یعنی هر گاه کسی به زنش بگوید «تو نسبت به من همچون مادرم بر من حرام هستی» بعد از این هر کس این کار را بکند، خداوند از او نمی‌گذرد و فقط این شخص را که این بار عمل را مرتکب شد بخشید. پس کسانی که بعد از او این کار را کنند قبل از اینکه با همسرشان آمیزش کنند باید بنده‌ای را آزاد کنند. «این چیزی است که به آن توصیه شده‌اید و خداوند از آنچه می‌کنید با خبر است. هر کس که بنده‌ای نیافت، باید قبل از آمیزش دو ماه پی در پی روزه بگیرد و الا شصت مسکین را طعام دهد. خداوند پس از نهی از ظهار این دستورات را به عنوان کیفر آن قرار داده و فرمود: «‌این کفاره برای آن است که شما به خداوند و رسول خدا او ایمان آورید و این احکام، حدود الهی است» و این حد اظهار است».

امام رضا علیه‌السلام فرمود: «خداوند تو را رحمت کند، پس بدان که ایلاء به این است که مرد بر ترک آمیزش با زن سوگند بخورد پس تا چهار ماه حکم ایلاء باقی است. (و به او مهلت داده می‌شود) بعد از آن اگر از تصمیم خود برگشت که باید با زن نزدیکی کند و کفاره قسم بر او لازم می‌شود و اگر بعد از چهار ماه هم از آ‌میزش امتناع کرد به او گفته می‌شود که باید زن را طلاق دهی. اگر طلاق داد که هیچ، و الا باید او را در جایگاهی که با نی محصور شده حبس کنند و در خوردن و آشامیدن سخت گیرند تا طلاق دهد».

پیامبر اکرم صلی الله علیه واله فرمود: «سه چیز از جفاست: ۱ ـ مردی با مرد دیگر مصاحبت و همراه شود، ولی اسم و کنیه او را نپرسد. ۲ـ مردی به خوردن طعام دعوت شود، ولی اجابت نکند (قبول نکند) یا قبول کند ولی نخورد ۳ـ مرد قبل از آنکه همسرش را تحریک و آماده آمیزش کند، با او آمیزش جنسی انجام دهد» .

حضرت علی علیه السلام فرمود: «با همسر خود به شتاب آمیزش نکنید، چرا که زنان نیز نیازهایی دارند» .

امام باقر علیه السلام فرمود: «جایز نیست بوسیدن لب مگر برای همسر و بچه کوچک» .

حضرت علی علیه السلام فرمود: «بوسیدن فرزند رحمت، بوسیدن زن شهوت، بوسیدن پدر و مادر عبادت و بوسیدن برادر دینی پیمانی است بر عهده او» .

امام صادق علیه السلام فرمود: زنی که  با مرد ناتوان جنسی  ازدواج کرد مادامی که صبر می‌کند در اختیار مرد است، پس اگر زن شکایت کند یک سال فرصت داده می‌شود، اگر ناتوانی جنسی مرد رفع نشد عقد ازدواج فسخ می‌شود. حال اگر با زن قبلاً‌ آمیزش کرده باشد، مهریه‌اش کامل است‌ و عده طلاق بر عهده زن است و هر وقت بخواهد ازدواج می‌کند.

از امام صادق علیه السلام سئوال شد درباره مردی که حبس شده از زنش (گویا با سحر) و قادر به آمیزش با همسرش نیست. امام علیه السلام فرمود: اگر قادر به نزدیکی کردن با زنان دیگر هم نیست. یعنی عیب از خود اوست، پس زنش را نگه ندارد مگر با راضی بودن زن بر (ناتوانی جنسی) مرد و اگر قادر به نزدیکی کردن با (زنان) دیگر است، نگه داشتن زنش اشکالی ندارد.

ابوبصیر گوید: از امام صادق علیه السلام سئوال کردم درباره زنی که شوهرش دچار ناتوانی جنسی شده و قادر به نزدیکی کردن نیست، ایا از او جدا بشود؟‌امام علیه السلام فرمود: بله، اگر زن بخواهد. ابن مسکان در حدیث دیگری از قول امام علیه السلام گفته: یک سال منتظر بماند، پس اگر شوهر توانست با او نزدیکی کند که هیچ وگرنه می‌تواند از او جدا شود و اگر دوست دارد که با شوهرش بماند، پس بماند.

روای گوید: زنی پیش علی علیه السلام آمد و (بعد از دعا و آروزی سلامتی) گفت: چه نظر داری درباره زن جوانی که شوهر دارد و با این حالت در آمده شوهر می‌خواهد، آیا آن را حلال می‌بینی؟ پس شنوندگان آن را زشت شمردند، امیر مومنان‌ علیه السلام فرمود: شوهرت را حاضر کن زن وی را حاضر کرد. امام علیه السلام به او دستور طلاق زنش داد و او این کار را کرد و از خودش دفاعی نکرد. پس امام علیه السلام فرمود: همانا او ناتوان جنسی است. پس مرد به آن اعتراف کرد. زن بدون اینکه عده طلاق بگذارند، به عقد ازدواج مردی در آمد.

از امام صادق علیه السلام درباره نزدیکی با زنان از پشت (مجرای غیر طبیعی) سوال شد. آن حضرت فرمود: او (همسرت) مایه لذت توست، آزارش مده.

علی بن الحسین علیه السلام فرمود: «پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روزی به همنشینانی که در اطرافش بودند فرمود: «ناتوانی» چیست؟ گفتند: خدا و پیامبرش داناترند، پس فرمود: سه چیز است، (اینکه) یکی از شما دوستش را دعوت کند به غذایی که برای او درست کرده و (آن شخص) نپذیرد، دوم اینکه (شخص) با کسی همراه شود یا همنشین او گردد (در حالی که)‌ دوست دارد بداند او کیست و از کجاست و جدا گردد از او قبل از انکه، آن را بداند و سوم مسئله زنان است آن گاه که یکی از شما نزد همسرش برود، نیاز جنسی او برآورده شود ولی نیاز جنسی زن برآورده نشود. پس عبدالله بن عمر و بن عاص گفت: پس چه باید کرد ای پیامبر خدا؟ (پیامبر) فرمود: همسر خود را از نظر جنسی تحریک کند و در آمیزش علجه نکند تا اینکه هر دو در رابطه زناشویی از نظر جنسی ارضا شوند» .

امام صادق علیه السلام فرمود: « خداوند برای زن ده برابر صبر مرد را قرار داده است. زن هنگامی که تحریک شود قدرت شهوت ده مرد را دارد»

اباالحسن (‌امام رضا) علیه السلام می‌فرمود: «‌هنگامی که یکی از شما ‌(می‌خواهد) با همسرش رابطه زناشویی برقرار کند پس باید قبل از آن اظهار مهر و محبت کند زیرا که این کار رباینده دل او و از بین برنده غضب اوست».

پیامبر خدا صلی الله علیه واله فرمود: «هنگامی که هر یک ازشما با همسر خود آمیزش می‌کند نباید همچون پرنده (با سرعت) این عمل را انجام دهد (بلکه) باید مکث کند و درنگ کند» .

این کلام نامه طلایی در طب است که امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در مورد حفظ سلامتی مزاج و اداره کردنش با غذاها و نوشیدنی‌ها و داروها برای مأمون عباسی فرستاد … و آمیزش نکن با زنی تا اینکه با او عشقبازی کنی و این عشقبازی را طولانی کنی و سینه‌های او را تحریک کنی،‌ زیرا اگر تو چنین کردی،‌ شهوتش بر او غلبه می‌کند و «آب او» جمع می شود، چون آبش از سینه‌هایش بیرون رود شهوت در صورت و چشمانش ظاهر می‌شود و از تو لذت می‌برد مانند آنچه که تو از او لذت می‌بری .

امام صادق علیه السلام فرمود: «پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله فرمود: هنگامی که یکی از شما بخواهد که با همسرش نزدیکی کند نباید او را به سرعت وادارد».

از پیامبر صلی‌الله علیه و آله سوال شد مرد روزه‌ داری همسر خود را می‌بوسد آیا این اشکالی دارد؟ آن حضرت فرمود: «‌آیا زن جز گل خوش بویی است که همسرش او را میبوید.